Nauczyciel w placówce Montessori nie naucza, a podąża za dzieckiem. Jego praca opiera się głównie na wnikliwej obserwacji, pełnej pokory, cierpliwości, szacunku i miłości względem swoich podopiecznych.
Nauczyciel obserwuje dzieci nie tylko podczas zabaw swobodnych, ale przede wszystkim pracę własną dzieci, ich motywację, wybór materiału, dążenie do prawidłowych rozwiązań, skupienie i zainteresowania. Wszystko to, co zostaje zebrane podczas obserwacji, pomaga nauczycielowi zorganizować „przygotowane otoczenie” odpowiadające indywidualnym potrzebom dzieci i jest odpowiedzią na ich „wrażliwe fazy”. Taka postawa nauczyciela, skupiona na obserwacji, zmienia z biegiem czasu samego pedagoga, tworzy jego nową osobowość, aby mógł pełnić swoją rolę jak najlepiej.
„Nauczyciel podejmujący się wychowania musi dokonać samokontroli, samooceny własnych ułomności, aby przez samowychowanie wyzbyć się wspomnianych dumy dumy, pychy i gniewu. Nauczyciel powinien nauczyć się skromności, aby odnaleźć miłość- podstawową energię prowadzącą do rozwoju człowieka i świata”
W pracy z dzieckiem ważnymi partnerami nauczyciela są również rodzice, którzy uznawają podobne normy i zachowania stosowane przez pedagogów Montessori.